We rennen door het leven, de duivel zit ons op de hielen. We kijken zelden om. We jagen successen na, denken dat ons leven ervan af hangt. Maar zijn deze doelen niet de maatstaf van een ander? Van die krankzinnig snel draaiende maatschappij? Het moet altijd beter. Vooral snel weer door. En als je wel een keer omkijkt, dan zie je dat je ‘de boot hebt gemist’.  

Maar is dat wel zo? Wat als de boot missen eigenlijk het beste is dat je kon overkomen?  

In een virtuoos programma vol herkenbare flaters en onverwachte wendingen, lopen muziek en tekst naadloos in elkaar over. We omarmen onze oorsprong en geven de westerse muziek ook een Aziatische slag mee. Een heerlijke viering van het niet weten, het buitenbeentje zijn, het ongemakkelijke… Het is nooit te laat om te bloeien, bloei met ons mee! 

English version below:

Three self-proclaimed late bloomers pay tribute to life. It’s too late to start blooming anyhow. It’s too little too late for everything and often a bit awkward too. But let’s move beyond the shame and go back to the roots. 

We are rushing through life as if we are being chased by the devil. We rarely look back. We are pursuing success, believing our lives depend on it. But is the success we are pursuing not defined by the standards of others? Based on that crazy fast-paced society? There is always room for improvement. To quickly move on again. And if you happen to look back, you notice that you have ‘missed the boat.‘

But did we really? What if missing the boat is the best thing that could have happened to you?

Music and lyrics blend seamlessly together in this brilliant show full of familiar blunders and unexpected twists. We are embracing our roots and are infusing Western music with an Asian touch. A delightful celebration of not knowing the answer, of being the odd one out, of feeling awkward… It’s never too late to bloom, so let’s bloom together!